Rzeszów poł. XIX w. pozostawał miastem chrześcijan i Żydów, których udział w populacji mieszkańców miasta do końca l. 60. XIX w. systematycznie wzrastał i w 1869 wynosił 54%.
Później odsetek ten zmniejszał się, jednak społeczność izraelicka w dalszym ciągu stanowiła znaczącą grupę społeczną. Żydzi brali aktywny udział w życiu politycznym i społecznym miasta, pełniąc wiele funkcji publicznych. Dużą rolę odgrywali w Radzie Miejskiej wprowadzając do niej swych przedstawicieli, zwykle w liczbie proporcjonalnej do odsetka ludności izraelickiej w mieście.
Oprócz udziału w instytucjach publicznych społeczność żydowska miała własną gminę wyznaniową o tradycjach sięgających XVI w. Gmina żydowska posiadała szereg uprawnień samorządowych w stosunku do ludności izraelickiej, m.in. w zakresie spraw metrykalnych i sądownictwa (sąd rabinacki). Pod zaborem austriackim rola gminy wyraźnie wzrosła, do czego przyczyniło się liberalne ustawodawstwo, a także uzyskanie przez Rzeszów statusu miasta wolnego (ograniczyło to ingerencję właściciela miasta w sprawy gminy).
W tym czasie w mieście istniały dwie synagogi, liczne prywatne domy modlitwy, cmentarz oraz wiele innych obiektów religijnych (szkoły, ubojnie rytualne). Rzeszów był też siedzibą izraelickiego urzędu metrykalnego, który przejął kompetencje w sprawach stanu cywilnego od gminy wyznaniowej.
