Dr Stanisław Jabłoński przez 17 lat pełnił funkcję burmistrza Rzeszowa. Urodzony w Hermanowej Dolnej lekarz i polityk związał się z Rzeszowem i został jego honorowym obywatelem.
Stanisław Roch Jabłoński herbu Jasieńczyk urodził się 16 sierpnia 1853 w Hermanowej Dolnej jako syn hr. Ludwika „Jasieńczyk” z Jabłony Jabłońskiego i hr. Marii Dębickiej. W latach 1862–69 uczył się w gimnazjach w Rzeszowie i Krakowie. Po studiach medycznych na UJ rozpoczął pracę zawodową jako praktykant w Klinice Chirurgicznej w Wiedniu. Ukończył medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Praktyki odbył w Klinice Chirurgii w Wiedniu.
W 1876 zamieszkał na stałe w Rzeszowie i rozpoczął pracę jako lekarz sądowy. Cztery lata później został ordynatorem szpitala publicznego, a w 1909 jego dyrektorem. Zaangażował się również w działalność społeczną. Był prezesem Stowarzyszenia Polskich Rękodzielników i Przemysłowców „Gwiazda”, prezesem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i dyrektorem Kasy Oszczędności w Rzeszowie.
Dr Jabłoński ożenił się z Jadwigą Michaliną Pogonowską. Była to córka Jana Pogonowskiego, burmistrza rzeszowskiego obranego w pierwszych wyborów po uzyskaniu autonomii galicyjskiej.
W 1882 r. został radnym miejskim, a od 1896 do 1913 pełnił funkcję burmistrza Rzeszowa. Politycznie związany ze Stronnictwem Narodowo-Demokratycznym.
W 1898 wybrany jako poseł do Sejmu Galicji we Lwowie, gdzie skutecznie zabiegał o zgodę na zmianę granic miasta, którym zarządzał. W 1902 roku Sejm Galicji wydał ustawę o przyłączeniu do Rzeszowa całej gminy (wsi) Ruska Wieś (dziś część śródmieścia Rzeszowa), oraz części Staroniwy i Drabinianki, co upamiętnia do dziś stosowna tablica w hallu rzeszowskiego ratusza.
Okres jego rządów był dla Rzeszowa czasem rozkwitu. Poza poszerzaniem granic miasta za jego czasów budowano szkoły ludowe i średnie, brukowano ulice, rozpoczęto prace przy systemie wodociągów miejskich, jak również obudowywano odkryte część kanałów miejskich. Powstała gazownia i elektrownia. Wprowadzono oświetlenie ulic w systemie gazowym.
Nastąpiło też sporo pozytywnych zmian w architekturze miasta. Powstał m. in. budynek Komunalnej Kasy Oszczędności przy ul. 3 Maja, przebudowano ratusz rzeszowski, praktycznie od podstaw wyremontowano i odbudowano bardzo zniszczony Zamek Lubomirskich, rekonstruując na podstawie dawnych planów wieżę zamkową, której przywrócono pierwotną formę.
Upadający na zdrowiu Jabłoński złożył dymisję z funkcji burmistrza w 1913 r. Jego następcą został dr Roman Krogulski.
Mimo problemów ze zdrowiem podczas I wojny światowej po ewakuacji części urzędników miejskich w latach 1914-18 kierował tymczasowym zarządem miasta. Był działaczem Organizacji Obrony Narodowej i delegatem Polskiej Komisji Likwidacyjnej, uczestnicząc w formalnym zakończeniu rządów austriackich w Rzeszowie w 1918.
Zmarł 27 marca 1922 roku w Rzeszowie. W 1899 Rada Miasta przyznała mu tytuł honorowego obywatela Rzeszowa. W 1918 został ogłoszony dożywotnim radnym miejskim. W uznaniu zasług dla miasta jego imię nosi jedna z ulic w Rzeszowie.
