Franciszek Rąb był wybitnym międzywojennym politykiem Stronnictwa Narodowego. Aktywny na polu społecznym adwokat zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym.
Franciszek urodził się 25 sierpnia 1888 w Krasnem. Był synem Andrzeja i Tekli z d. Kozioł-Rutkowskiej. Ukończył studia na Wydziale Prawa UJ, uzyskując doktorat. Jako ochotnik brał udział w dwóch wojnach, polsko-ukraińskie i polsko-bolszewickiej.
Po studiach zamieszkał w Łodzi i do 1924 pracował w szkolnictwie (w latach 1919–1921 był zastępcą inspektora szkolnego w Łodzi i inspektorem w Rawie Mazowieckiej, a w latach 1921–1924 wizytatorem szkolnym). W latach 1924–1928 pracował jako aplikant w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Działał w Towarzystwie Szkoły Ludowej, zakładał kółka rolnicze.
W latach 1922–1927 był posłem z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. Działa w Związku Ludowo-Narodowym (przez cztery lata był również wiceprezesem Rady Wojewódzkiej w Łodzi) i Stronnictwie Narodowym.
Po przeniesieniu się w 1934 roku do Rzeszowa rozpoczął on aplikanturę adwokacką w kancelarii dr. Zygmunta Tałasiewicza. W lipcu tego roku będąc w odwiedzinach u swojego brata- księdza Andrzeja przeżył napad bandyty Płoskonia na plebanię w Cieplicach.
Zdał w 1937 roku egzamin adwokacki i przez następne dwa lata prowadził kancelarię wspólnie z dr. Tałasiewiczem.
Do wybuchu wojny Franciszek był wiceprezesem Zarządu Okręgu Stronnictwa Narodowego w Rzeszowie. Był człowiekiem czynu. W latach 1936–1937 wiceprezesem rady nadzorczej Składnicy Kółek Rolniczych. Ponadto zaangażowany w formację katolicką- został Prezesem Akcji Katolickiej w Rzeszowie. W maju 1939 wybrany do rady miasta Rzeszowa.
Został aresztowany przez gestapo 18 maja 1940 i ponownie 15 maja 1941. Wywieziono go do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen (KL), gdzie zmarł 25 kwietnia 1943.
